logo
Pi±tek, 29 marca 2024
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 
Uroczystości i Święta - Świętego Bartłomieja, Apostoła (24 sierpnia)

Rozwiane wątpliwości Bartłomieja
BogumiÅ‚a Lech–Pallach 2005-08-24
Ap 21,9-14; J 1,45-51
Do wzglÄ™dnie mniej znanych, spoÅ›ród wybranych Dwunastu uczniów Jezusa, można zaliczyć patrona dnia dzisiejszego - ApostoÅ‚a BartÅ‚omieja. WystÄ™puje on na kartach Pisma Å›w. przeważnie w parze z Filipem. WÅ‚aÅ›nie z tym, który przyprowadziÅ‚ go do Nauczyciela z Nazaretu. Od IX wieku zaczÄ™to utożsamiać tego „syna oracza” z Natanaelem. I takim też imieniem w dzisiejszym drugim czytaniu, zwie go Å›w. Jan Ewangelista. PochodziÅ‚ on z Kany Galilejskiej, sÄ…siadujÄ…cej z Nazaretem. WedÅ‚ug Euzebiusza oraz innych starożytnych pisarzy, BartÅ‚omiej gÅ‚osiÅ‚ EwangeliÄ™ w najbardziej barbarzyÅ„skich wówczas krajach Wschodu: Indiach, Likaonii i Mezopotamii. W tej ostatniej, przypuszczalnie w roku 71 n. e., poniósÅ‚ Å›mierć mÄ™czeÅ„skÄ…. Niektórzy podajÄ…, że żywcem odarty ze skóry, a inni, iż powieszony gÅ‚owÄ… w dół. Od ok. 1000 roku jego relikwie spoczywajÄ… w Rzymie, umieszczone na wyspie otoczonej wodami Tybru.
 
Na sÅ‚owa Filipa, którego Jezus byÅ‚ już prÄ™dzej powoÅ‚aÅ‚ do wspólnoty Apostolskiej: „ZnaleźliÅ›my Tego, o którym pisaÅ‚ Mojżesz w Prawie i Prorocy - Jezusa, syna Józefa z Nazaretu” J 1,45b, Natanael, jego przyjaciel, zareagowaÅ‚ jak na typowego Kananejczyka wówczas przystaÅ‚o. Ba! Nawet z pewnym lekceważeniem krzyknÄ…Å‚: „Czyż może być co dobrego z Nazaretu?” J 1,46b. W prawdziwe osÅ‚upienie, a zarazem i zakÅ‚opotanie, wprawiÅ‚o go to, co usÅ‚yszaÅ‚ o sobie, od Chrystusa, gdy siÄ™ do Niego zbliżyli z Filipem. - „Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstÄ™pu” J 1,47b. ZawstydziÅ‚ siÄ™ przyszÅ‚y ApostoÅ‚, gdy dotarÅ‚a do niego, niejako na wyrost wypowiedziana, pochwaÅ‚a z ust samego Mistrza. - ‘Co to miaÅ‚o znaczyć? O czym On mówi? Do czego zmierza? A ja siÄ™ tak źle, tak niecnie o Nim wyraziÅ‚em!’ – BiÅ‚ siÄ™ zapewne z myÅ›lami, w gruncie rzeczy, uczciwy mÅ‚odzieniec. RozwiaÅ‚y siÄ™ wszelkie jego wÄ…tpliwoÅ›ci, zwÅ‚aszcza wtedy, gdy Jezus przypomniaÅ‚ mu coÅ›, co wydarzyÅ‚o siÄ™ pod drzewem figowym, a o tym mógÅ‚ wiedzieć tylko Bóg, nikt wiÄ™cej. To wÅ‚aÅ›nie sprawiÅ‚o, że bardzo gÅ‚Ä™boko i natychmiast szczerze uwierzyÅ‚ w Tego, który miaÅ‚ go zbawić. Dlatego z takim oddaniem i uczuciem zawoÅ‚aÅ‚: „Rabbi, Ty jesteÅ› Synem Bożym, Ty jesteÅ› Królem Izraela!” J 1,49bc. Tu Nauczyciel pozwoliÅ‚ sobie na odrobinÄ™ ironii, wytykajÄ…c BartÅ‚omiejowi, jego wczeÅ›niejsze powÄ…tpiewanie. ZapewniÅ‚ go również o tym, że jeszcze wiele znaków i cudów ujrzÄ… współczeÅ›ni Jezusowi, zanim poznajÄ… Jego chwaÅ‚Ä™, jako Syna Bożego – zapowiadanego przez proroków – Mesjasza.
 
OddaÅ‚ On, ten Baranek bez skazy, życie wÅ‚asne, za swÄ… OblubienicÄ™ – KoÅ›ciół, który zaÅ‚ożyÅ‚ i otoczyÅ‚ swojÄ… miÅ‚oÅ›ciÄ… na Krzyżu. Także i Jego ApostoÅ‚owie. Wszyscy oni, poza Janem, jedynym, który zmarÅ‚ w sposób naturalny i w późnej staroÅ›ci - oddali swoje życie dla imienia Chrystusa. Po ‘oczyszczeniu’ szeregów od zdrajcy, (ten sam sobie wymierzyÅ‚ okrutnÄ… karÄ™, z po ludzku pojmowanÄ… ‘sprawiedliwoÅ›ciÄ…’), zmartwychwstaniu Mistrza, i wzmocnieniu Duchem ÅšwiÄ™tym w Dniu PięćdziesiÄ…tnicy, żaden z nich już siÄ™ wiÄ™cej nie wahaÅ‚. Nie miaÅ‚ wÄ…tpliwoÅ›ci. OdtÄ…d już z peÅ‚nÄ… odwagÄ…, caÅ‚Ä… resztÄ… swego życia Å›wiadczyli, że wreszcie zrozumieli posÅ‚annictwo Mesjasza. ZaÅ› Jan, okreÅ›lany przez teologów, autorem ‘tysiÄ…ca słów’ (egzegeci ustalili, że używajÄ…c tylu wÅ‚aÅ›nie słów, spisaÅ‚ swojÄ… EwangeliÄ™), Å›wiadek wiÄ™kszoÅ›ci wydarzeÅ„ zbawczych, pozostawiÅ‚ w swoich Pismach dla potomnych, opisy tych zdarzeÅ„, by rozkrzewiaÅ‚y wiarÄ™ w Tego, który nie zawahaÅ‚ siÄ™ ani chwili, by wolÄ™ Ojca wypeÅ‚nić do ostatniej kropli krwi swojej, za nas wylanej.
 
W Apokalipsie, koÅ„czÄ…cej caÅ‚y kanon Pisma Å›w., przedstawiajÄ…c cykl wizji i symbolicznych obrazów, spisaÅ‚ losy ludzkoÅ›ci pogrążonej w chaosie, upadku, rozkÅ‚adzie. Ale ukazaÅ‚ także interwencjÄ™ Bożą, przywracajÄ…cÄ… Å›wiatu, w wymiarach eschatologicznych, prawdziwy Å‚ad, porzÄ…dek rzeczy i wÅ‚aÅ›ciwy sens wszystkiego. Tak napisaÅ‚ Jan o tym, co ujrzaÅ‚ w odniesieniu do Jeruzalem czasów mesjaÅ„skich, kiedy anioÅ‚: „uniósÅ‚ mnie w zachwyceniu na górÄ™ wielkÄ… i wyniosÅ‚Ä…, i ukazaÅ‚ mi Miasto ÅšwiÄ™te - Jeruzalem, zstÄ™pujÄ…ce z nieba od Boga, majÄ…ce chwaÅ‚Ä™ Boga. ŹródÅ‚o jego Å›wiatÅ‚a podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystoÅ›ci krysztaÅ‚u: MiaÅ‚o ono mur wielki a wysoki, miaÅ‚o dwanaÅ›cie bram, a na bramach - dwunastu aniołów i wypisane imiona, które sÄ… imionami dwunastu pokoleÅ„ synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od poÅ‚udnia trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaÅ›cie warstw fundamentu, a na nich dwanaÅ›cie imion dwunastu Apostołów Baranka” Ap 21,10-14. PoÅ›ród nich takoż imiÄ™ dzisiejszego patrona – Å›w. BartÅ‚omieja, za którego poÅ›rednictwem sÅ‚awmy wielkość i dobroć Boga, Å›piewajÄ…c pieśń pochwalnÄ… Dawida: „Niechaj CiÄ™ wielbiÄ…, Panie, wszystkie dzieÅ‚a Twoje i Å›wiÄ™ci Twoi niech CiÄ™ bÅ‚ogosÅ‚awiÄ…! Niech mówiÄ… o chwale Twojego królestwa i niech gÅ‚oszÄ… TwojÄ… potÄ™gÄ™, aby oznajmić synom ludzkim TwojÄ… potÄ™gÄ™ i wspaniaÅ‚ość chwaÅ‚y Twego królestwa. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, Twoje panowanie trwa przez wszystkie pokolenia. Pan jest wierny we wszystkich swych sÅ‚owach i we wszystkich swoich dzieÅ‚ach Å›wiÄ™ty” Ps 145, 10-13.
 
BogumiÅ‚a Lech–Pallach