Zmiany, zmiany, zmiany... ostatnio tego dużo. Dzisiejsza niedziela też stoi pod znakiem zmian: inaczej niż kiedyś celebrowana jest odzyskana wolność – trudna rzeczywistość do zagospodarowania. Warto by przy tej okazji pomyśleć co na ten temat mówił nasz Rodak Jan Paweł II. Jak bardzo ściśle wolność łączy się z odpowiedzialnością za powierzone dobro.

Wydane ostatnio nowe tłumaczenie Pisma Św. w Edycji św. Pawła także proponuje zmiany. Znajdziemy tam nowe określenia: „szczęśliwi” zamiast „błogosławionych”, długi” zamiast „win”. Wywołało to dość sporą dyskusję, jak pisze w swoim artykule w Gościu Niedzielnym, ks. Artur Stopka. Media zauważają także, że w czasie synodu biskupów w Rzymie, prowadzone są ożywione dyskusje na temat Eucharystii, sposobu i osób Ją sprawujących.

Zmiany to nieuchronna kolej rzeczy. Świat się zmienia, przybywa wiedzy, która nie pozostaje bez wpływu na życie człowieka, nawet w dużym stopniu je ułatwia, choć czasem komplikuje. Filozof powiedziałby zapewne w tym miejscu o „przygodności bytów”, która w jakiś sposób definiuje otaczającą nasz rzeczywistość i nas samych.

Jak więc wśród tych rozmaitych zmian znaleźć jakieś oparcie? Dla człowieka wsłuchanego w Boży głos przemawiający biblijnymi tekstami nie stanowi to większego problemu. Dzisiejszy psalm responsoryjny przedstawia nam Boga jako „opokę”, „skałę”, „twierdzę”, „tarczę” i „obronę”. Zachęca nas do wzywania Jego opieki, by ustrzec to co najcenniejsze w życiu – zbawienie.

Zmienność świata dotyka losów człowieka. Niekiedy, pomimo dochowania wierności Bogu, wydają się one krzywdzące ścieląc się pasmem cierpień. Czy wtedy trzeba walczyć o swoje za wszelką cenę? Czy zapomnieć na chwilę o Bogu, by krzywdzicielom odpłacić pięknym za nadobne? Bóg nigdy nie zapomina o człowieku, a szczególnie wtedy, gdy cierpienia związane są z wiernością Jemu samemu. A żal, który czasem wypełnia serce człowieka? „Jeśliby się żalił przede Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy” – przyrzeka to Ten, który solidarnie podzielił los ludzkości naznaczony grzechem pierworodnym w Swoim Synu, naszym Zbawicielu. Cierpienie dla Jezusa, poniżenie ze względu na przynależność do Niego, choć bolesne, daje coś co jest stałe, silne i niezmienne: wolność. To w imię tej wolności Jezus poniósł śmierć na krzyżu. Ku wolności nas wyswobodził przecież!

Zechciejmy zauważyć, przypominając sobie dzisiejszy fragment Ewangelii, czym Jezus zamyka drwiące i podstępne usta swoich adwersarzy? Jest to logika miłości. Zaczyna się od umiłowania Boga, zakochaniu w Nim i zawierzeniu. Konsekwencją jest miłość bliźniego. Chyba największą trudnością jest, by uczynić z tego zasadę swojego życia. Pewne jest jedno: ta zasada może być busolą, ważnym narzędziem pośród wielu zmian, jakich doświadczamy. Zasada, która nie jest tylko sposobem, przepisem, instrukcją, ale Osobą, Tą jedyną, niezmienną, zawsze tak samo kochającą. Masz problem? Pogadaj o tym z Jezusem!

Ks. Tomasz Chudy SDS