Umieć przebaczyć |
Ks. Leszek Skaliński SDS 2004-02-22 |
1 Sm 26,2.7-9.12-13.22-23; 1 Kor 15,45-49; Lk 6,27-38 |
Dzisiejsza Ewangelia zawiera wiele dla nas nieoczekiwanych wskazaÅ„, niezwykÅ‚ych wymogów. Co zrobić z tymi wskazaniami? WolelibyÅ›my nie sÅ‚yszeć tych słów. SÄ… jakimÅ› zgrzytem. BurzÄ… ustalony przez nas porzÄ…dek, czy wprost nas irytujÄ…. ChcielibyÅ›my może powiedzieć – przecież to niemożliwe i nierealne! Niekiedy jest trudno kochać kogoÅ› bliskiego, a co tu mówić o nieprzyjacioÅ‚ach, o tych, którzy nam wyrzÄ…dzili krzywdÄ™.
Miłość nieprzyjaciół, o której mówi dziś Jezus, jest chyba w chrześcijaństwie czymś najtrudniejszym. Nie posty, nie modlitwa, chyba nawet nie wezwanie do życia w czystości, ale właśnie obowiązek czynienia dobrze tym, którzy nie zawsze dobrze nam czynią. Jeżeli jednak nie chcemy odrzucić Chrystusa, musimy budować swoje życie na tych właśnie wymagających słowach i myślach.
Nie można zrobić w Piśmie św. żadnych poprawek, nie można niemiłych słów ominąć, wyrzucić, a czytać i żyć tylko tymi, które są dla nas miłe i przyjemne. Nasuwa się pytanie, czy po takich poprawkach i wybiórczym traktowaniu Pisma św. moglibyśmy żyć spokojnie? Co by się na świecie stało gdyby zabrakło ludzi, którzy umieją przebaczać? Jak by wyglądał świat, kiedy nie byłoby ludzi, którzy pierwsi wyciągnęliby rękę do pojednania? Czy można sobie wyobrazić świat bez ludzi, którzy modlą się za swoich prześladowców?
Pomyślmy, gdy za uderzeniem przyjdzie uderzenie, za policzek oddasz policzek, na hałas sąsiada odpowiesz hałasem, a on z kolei spotęguje hałas, to kiedy będzie koniec awantury, koniec krzywdy, koniec zła? Musi się znaleźć ktoś, kto potrafi zamknąć błędne koło zła.
Chrystus Pan oczekuje od swoich wyznawców takiej postawy wobec różnych konfliktowych sytuacji. Oczekuje, by potrafili zamknąć błędne koło zła i powiedzieć: Nie! Przykładem takiej postawy może być bohater ze Starego Testamentu, Dawid, o który słyszeliśmy w pierwszym czytaniu. Dawid nie zabił Saula, chociaż mógł to zrobić. Miał Dawid nawet wiele powodów usprawiedliwiających taki czyn, wszak działał we własnej obronie. Saul przecież ścigał go, aby zabić. Moglibyśmy znaleźć i w naszych czasach więcej przykładów osób, którzy przebaczają swoim oprawcom.
W realizacji przebaczenia nie można stawiać pytania: kto pierwszy powinien wyjść, przeprosić, przebaczyć? Nie ten kto starszy czy młodszy, bardziej czy mniej skrzywdzony, ale ten kto jest bardziej chrześcijaninem, bardziej autentycznym uczniem Chrystusa, bardziej człowiekiem.
ChcÄ…c dobrze rozważyć wezwanie do przebaczenia nieprzyjacioÅ‚om, musimy pamiÄ™tać, że my pierwsi z tego przebaczania skorzystaliÅ›my. Poprzez grzech Adama i Ewy caÅ‚y rodzaj ludzki zostaÅ‚ skażony, a Bóg w swojej miÅ‚oÅ›ci i dobroci zbliżyÅ‚ siÄ™ mimo tego faktu do czÅ‚owieka. PosÅ‚aÅ‚ swojego Syna, abyÅ›my już nie żyli w tym pierworodnym grzechu. Czyli Bóg siÄ™ zbliżyÅ‚ do czÅ‚owieka i przebaczyÅ‚ pierwsze przewinienie. Każdy z nas jest uczestnikiem tego wspaniaÅ‚ego Bożego przebaczenia. Co wiÄ™cej Bóg, posyÅ‚ajÄ…c swojego Syna, wÅ‚aÅ›nie poprzez Niego pokazaÅ‚ nam jak przebaczać. Scena Å›mierci Jezusa i wypowiedziana sÅ‚owa: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzÄ…, co czyniÄ…” mówiÄ… same za siebie.
Jezus dokonaÅ‚ czegoÅ› nowego i rewolucyjnego – oto staÅ‚o siÄ™ normalne i możliwe, że czÅ‚owiek jest w stanie przebaczyć, zapomnieć, że kocha wszystkich, usprawiedliwia wszystkich, nie sÄ…dzi nikogo, nie chce siÄ™ mÅ›cić. Każdy czÅ‚owiek zostaÅ‚ zmieniony, ma serce nowe, które jest sercem Jezusa, stÄ…d to, czego siÄ™ od czÅ‚owieka wymaga, jest w zakresie jego możliwoÅ›ci.
Przypomnijmy sobie, co powiedzieliśmy na początku: to wszystko jest możliwe tylko w Chrystusie Jezusie, jeżeli On uczyni z nas - dzięki swojemu Duchowi - ludzi nowych. Eucharystia jest urzeczywistnieniem tej obietnicy. Przyjdź Panie, naucz nas miłować tak, jak Ty nas umiłowałeś i nie osądzać innych, jak Ty nie sądzisz nas.
Ks. Leszek Skaliński SDS |