NajÅ›wiÄ™tsza Rodzina. ZupeÅ‚nie nietypowa Rodzina. Małżonkowie żyjÄ… ze sobÄ… jak brat z siostra, Dziecko ich poczÄ™te jest z Ducha ÅšwiÄ™tego, zrodzone przez DziewicÄ™. O ile można domyÅ›lać siÄ™, że od ucieczki do Egiptu Rodzina ta funkcjonowaÅ‚a w sposób podobny do wielu innych rodzin, o tyle od momentu odnalezienia Jezusa w Å›wiÄ…tyni, od chwili, gdy 12-letni Jezus jasno i wyraźnie okreÅ›la swe Boże synostwo i misje sÅ‚użby Ojcu, Rodziny tej nie da siÄ™ już porównać z żadnÄ… innÄ… - dla naszych rodzin staje siÄ™ Ona niedoÅ›cigÅ‚ym wzorem do naÅ›ladowania.
A jednak i w naszych rodzinach zdarza się, ze ustami dziecka przemówi Bóg, ze któregoś dnia usłyszymy słowa 'Czy nie wiedzieliście, ze powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?'

 

Czy jesteśmy gotowi na takie słowa? Ilu z nas, wychowując swoje dzieci, jest w stanie przewidzieć tak radykalna ingerencje Boga w nasze sprawy rodzinne? Ilu z nas, zaplanowawszy dla dziecka wspaniała przyszłość, karierę, dobrobyt, szczęśliwe małżeństwo i gromadkę dzieci, słysząc o planach kapłańskich czy zakonnych naszego syna czy córki, potrafi przyjąć to bez sprzeciwu, z pokora, ilu z nas potrafi dostrzec w tym Bożym wezwaniu łaskę?
 
Modlimy się wszyscy o powołania kapłańskie i zakonne, a jednak - gdy takie powołanie pojawia się w naszej rodzinie - zdarza się, ze buntujemy się i cierpimy. A przecież chyba zwykła, ludzka rodzina nigdy nie upodabnia się do Rodziny Nazaretańskiej bardziej, niz. właśnie wtedy, kiedy na własne oczy widzimy cud powołania naszego dziecka do wyłącznej służby Bogu. Kiedy w zwykłej, szarej rodzinie, realizuje się piąta radosna tajemnica różańcowa?

 

Taki cud zdarzył się 150 lat temu w zamożnej ziemiańskiej rodzinie Siedliskich. Swa dorastająca córkę, Franciszkę, pan Siedliski pragnie wprowadzić w świat salonów, przyjęć i zabaw. Dziewczynka jednak odmawia - w sercu czuje, ze 'tylko do Pana Jezusa należeć będzie'. Sprzeciw rodziny i otoczenia jest dla niej bolesny, w samotności znosi oskarżenia o fanatyzm i bigoterie. Jednak kilkanaście lat później - Franciszka Siedliska, już jako Matka Maria, zakłada nowe Zgromadzenie Zakonne, a 23 kwietnia 1989 zostaje beatyfikowana. Jej dzieło - Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, trwa do dzisiaj i działa w wielu miastach świata, co dzień widzę siostry Nazaretanki modlące się w moim parafialnym kościele. Siostra Inez Strzałkowska C.S.F.N. tak opisuje charyzmat zakonu:
 
"Dając swemu Zgromadzeniu za Wzór i Patronkę Najświętszą Rodzinę, Matka Maria pragnęła otoczyć szczególna troska - rodziny. Toteż, gdy w roku 1973 Ojciec św. Jan Paweł II - jeszcze jako Kardynał i Metropolita Krakowski - zorganizował w Krakowie specjalne nabożeństwo o wyniesienie na ołtarze polskich kandydatów, odnośnie Sługi Bożej Matki Marii tekst w modlitwie powszechnej brzmiał następująco: Najświętsza Rodzino, której ideały zbliżyła nam Służebnica Boża Matka Maria, Franciszka Siedliska, spraw, byśmy dzięki jej zasługom łatwiej wprowadzili w nasze rodziny atmosferę Nazaretu.
Atmosferę - jedności i serdecznego współżycia
- wyrzeczenia i radosnej ofiary
- pokoju i cichego szczęścia
- żywej bliskości Jezusa
Atmosferę - wielkiej, ofiarnej miłości Boga i człowieka."
 
Magdalena