Jeśli posiadamy jakieś oszczędności, zastanawiamy się, jak je zainwestować, aby nie stracić, a wręcz w przyszłości coś zyskać. Mamy dziś wiele propozycji lokowania swoich dóbr materialnych. Czasem spotykam się też z tym, że ktoś mówił, że inwestuje w rodzinę, dzieci i to jest jego życiowy kapitał. Obojętnie w co będziemy inwestować, to wszystkim i tak przyświeca jeden cel – dokonać trafnej decyzji życiowej.

Czy mogę jednak zainwestować w Boga? Czy nie będę wariatem jak wszystko poświęcę Bogu i swoje życie złożę w Jego ręce?

Na to pytanie jest w stanie odpowiedzieć nam dzisiejsza  Liturgia Słowa Bożego. Czytania z Biblii  przypominają nam, że świat, który nas otacza kieruje się nie raz bardzo dziwnymi i niezrozumiałymi zasadami i jest często nieprzewidywalny. W różnych przypadkach będziemy mogli spotykać się z niesprawiedliwością, podziałami między ludźmi, niezawinionym cierpieniem i smutkiem.
Te wszystkie przeciwności losu, pojawiające się na naszej drodze życia, są naszym krzyżem, który mamy z odwagą przyjąć i nieść, naśladując w ten sposób Jezusa. Nagroda jest jedna – życie z Bogiem w wieczności. Czy jest to bardziej abstrakcyjna obietnica od tego co nam obiecuje świat? Na to pytanie każdy odpowiada sam w swoim sumieniu  i sam w wolności, podejmuje swoje decyzje.

Słowa Jezusa zawarte w Ewangelii są jednoznaczne: „Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa”. Zainwestować w Boga, to zainwestować  w dobro i miłość. Czy można na tym stracić? Nasz nowy błogosławiony, ks. Jerzy Popiełuszko, nie złamał zasad Ewangelii i nie zabiegał o to, aby zachować swoje życie kosztem tych, którym miał służyć. Czy dziś możemy powiedzieć, że w swoim, niedługim życiu postawił na złą „kartę”.