Henryk Sienkiewicz w "Quo vadis" opisuje wstrzÄ…sajÄ…ca scenÄ™ Å›mierci lekarza Glaukosa. Wydany przez Greka Chilona Chilonidesa, zostaje skazany na spalenie żywcem jako pÅ‚onÄ…ca pochodnia. Chiton przechadzajÄ…c siÄ™ po ogrodach cesarskich zobaczyÅ‚ pÅ‚onÄ…ca na palu, już na pół zwÄ™glonÄ…, ale jeszcze żywÄ… swojÄ… ofiarÄ™. WstrzÄ…Å›niÄ™ty do gÅ‚Ä™bi, dopiero teraz zrozumiaÅ‚ ogrom swej zbrodni. W poczuciu winy, wzniósÅ‚ oczy w górÄ™  i zawoÅ‚aÅ‚: "Glauku, w imiÄ™ Chrystusa przebacz!". I usÅ‚yszaÅ‚ odpowiedź: "Przebaczam". Dlaczego tak siÄ™ staÅ‚o? Odpowiada Henryk Sienkiewicz: Bo religia chrzeÅ›cijaÅ„ska jest religiÄ… miÅ‚oÅ›ci miÅ‚osierdzia i przebaczenia.

Św. Piotr pyta dziś Jezusa: "Panie, ile razy mam przebaczać, jeżeli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?. Jezus mu odrzekł: "Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy" (Mt 18,21-22).

Wiemy dobrze, że przebaczenie nie jest Å‚atwe. Przebaczyć komuÅ›, kto wyrzÄ…dziÅ‚ mi jakÄ…Å› krzywdÄ™, zÅ‚o jest niesamowicie trudne. Pamięć o doznanym zÅ‚u pozostanie w pamiÄ™ci naszej do koÅ„ca życia. I nie jest Å‚atwo mówić o przebaczeniu. Ale skoro Chrystus Pan nas wzywa do przebaczenia, nie mamy o czym dyskutować.  Przebaczenie mimo, że jest trudne, jest równoczeÅ›nie tak bardzo nam potrzebne. Bez przebaczenia życie nasze byÅ‚oby nie do zniesienia. Na pytanie Piotra i na nasze pytanie o przebaczeniu Chrystus daje bardzo wyraźna odpowiedź. Przebaczenie i darowanie uraz bratu jest chrzeÅ›cijaÅ„skim obowiÄ…zkiem. MiarÄ… przebaczenia jest sam Bóg, nasz Ojciec. On jest owym królem, który darowuje wielki dÅ‚ug; wystarczyÅ‚a proÅ›ba czÅ‚owieka. DarowaÅ‚ dziesięć tysiÄ™cy talentów. Jego miÅ‚osierdzie jest bez granic. I pragnie byÅ›my w tym miÅ‚osierdziu i przebaczeniu Go naÅ›ladowali. ZapomniaÅ‚ o tym sÅ‚uga z przypowieÅ›ci: "SÅ‚ugo niegodziwy! DarowaÅ‚em ci caÅ‚y ten dÅ‚ug, ponieważ mnie prosiÅ‚eÅ›. Czyż i ty nie powinieneÅ› byÅ‚ ulitować siÄ™ nad swym współsÅ‚ugÄ…, jak ja ulitowaÅ‚em siÄ™ nad tobÄ…" (Mt 18,32). Co wiÄ™cej, przebaczenie nam win Bóg uzależniÅ‚ od tego, jak my przebaczamy braciom: "I przebacz nam nasze winy, jako i my przebaczamy naszym winowajcom". To nie sÄ… tylko sÅ‚owa wypowiadane przez nas, ale jest to modlitwa, która nie jest rzucana na wiatr.

Chrystus Pan bardzo wysoko wyniósÅ‚ obowiÄ…zek przebaczania. Na pytanie Piotra odpowiada, że mamy przebaczać siedemdziesiÄ…t siedem razy. Dla Å»ydów i uczniów Chrystusa liczba ta jest symboliczna, nieograniczona – oznacza po prostu "zawsze"! Zawsze mamy przebaczać! Chrystus sam daÅ‚ tego przykÅ‚ad, kiedy przebaczaÅ‚ grzesznikom, jawnogrzesznicy, Piotrowi, który siÄ™ Go zaparÅ‚, Judaszowi, który Go zdradziÅ‚, Å‚otrowi na krzyżu i tym wszystkim, którzy Go ubiczowali, wyszydzili i ukrzyżowali.

Chrześcijaństwo jest religią miłości i przebaczenia. Bez przebaczenia nie ma miłości. Być chrześcijaninem to umieć przebaczać. Chociaż to nie jest łatwe!

Chrystus Pan wiedziaÅ‚, że przebaczenie nie bÄ™dzie dla nas Å‚atwe, dlatego obok nakazu przebaczenia daje nam jeszcze moce, byÅ›my mogli tak jak On przebaczać. Mocami tymi sÄ… sakrament pojednania i przebaczenia oraz Eucharystia – chleb mocnych. Umocnieni tym sakramentem mamy iść w nasze codzienne życie i przebaczać innym.
 
Ks. Jacek Wawrzyniak SDS