Św. Marek opisuje w dzisiejszej Ewangelii w bardzo krótkich słowach pierwsze publiczne wystąpienie Chrystusa i skutek Jego słów: „zdumiewali się Jego nauką, uczył ich bowiem, jako ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie” (Mk 1,22).
Chrystus Pan naucza inaczej niż faryzeusze i uczeni w Piśmie. Nie głosił pustych słów, ani ludzkiej mądrości, ale słowo Boże, naukę życia wiecznego. „On nie chciał czynić tego, czym sam nie był; nie chciał wymagać tego, czego sam nie czynił” (św. Augustyn). Swoją naukę popiera autorytetem swojej osobistej, głębokiej świętości. O tej świętości wydaje świadectwo  zły duch, którego On wypędza z opętanego człowieka: „wiem kto jesteś, Święty Boży” (Mk 1,24). Chrystus nie wchodzi jednak w dialog ze złym, Mówi krótko „milcz i wyjdź z niego” (Mk 1,25). W tym przykładzie Chrystus zostawia nam wspaniały przykład jak reagować na działanie złego. Nie możemy z nim wchodzić w dialog, ponieważ jego intencją jest oderwać człowieka od Boga i cieszyć się z ludzkiego upadku. Trwajmy przy Chrystusie, który jeden ma moc nas uświęcić i zbawić.

 

Chrystus zapowiedziany prorok przez Mojżesza uświęca nas przez swoją naukę i przez swoje czyny. Tylko to co On mówi jest prawdą, bo On sam jest najwyższą i jedyną Prawdą. Zaś wszystko co On czyni, niesie ze sobą życie, bo On również jest samym Życiem. Obserwujemy w dzisiejszej Ewangelii jak Prawda i Życie zjednoczyły się ze sobą i zakwitły kwiatem miłości do cierpiącego człowieka. Dziś dowiedzieli się faryzeusze, a poprzez nich także i my, że Chrystus jest prawdziwym Bogiem i zapowiedzianym prorokiem, którego trzeba słuchać.

 

Gdy podczas dzisiejszej Mszy świętej zaintonujemy śpiew „Święty, Święty Pan Bóg Zastępów…”, pomyślmy o tym, że stoimy przed samym Chrystusem, który kiedyś w synagodze został ogłoszony Świętym Bożym. I tak jak wtedy opromienił swą łaską i uszczęśliwił opętanego człowieka, tak samo i dziś pragnie i mnie uszczęśliwić i uwolnić od złych skłonności, od grzechów i ludzkiej słabości, abyśmy jako wolne Dzieci Boże mogli wierzyć w Niego i ufać Mu bezgranicznie.

 

Ks. Jacek Wawrzyniak SDS