Dzisiaj coraz wiÄ™cej ludzi, i to nie tylko duchownych, odkrywa, że chrzeÅ›cijaÅ„ska prawda o miÅ‚oÅ›ci Boga jest istotna i potrzebna do gÅ‚Ä™bszego zrozumienia Boga i Å›wiata. TÄ™ prawdÄ™ bardzo piÄ™knie wyrażajÄ… sÅ‚owa z dzisiejszej Ewangelii Å›w. Jana: „Tak Bóg umiÅ‚owaÅ‚ Å›wiat, że Syna swego Jednorodzonego daÅ‚”.
Przy mówieniu o wierze, wciąż jednak za często, pojawia się lista wymagających prawd, niezrozumiałych dogmatów i straszy się piekłem.

 

Wiara jednak najlepiej rodzi siÄ™ i wzrasta, gdy czÅ‚owiek wierzy w miÅ‚ość. JeÅ›li wierzy, że Bóg kocha Å›wiat, wszystkich ludzi i każdego z osobna, nawet wówczas, gdy czÅ‚owiek pogubi siÄ™ i wejdzie na drogÄ™ grzechu. Bóg „bogaty w miÅ‚osierdzie” nie przeczy sobie samemu. Nie może On obejść siÄ™ bez nieustannego okazywania ludziom swej wielkiej i bezgranicznej miÅ‚oÅ›ci, która silniejsza jest od najwiÄ™kszych nawet zdrad. To miÅ‚ość Boża jest najlepszym klimatem do budzenia i wzrastania wiary w czÅ‚owieku.

 

Czy budujemy swoją duchowość na świadomości, że jesteśmy kochani?
Czy też bliższa jest nam raczej myśl, że to my kochamy: Panie, kocham Cię, chcę Cię kochać. A tymczasem taka miłość jest wtórna. Powinniśmy wszystko budować na tym, co jest pierwsze, na tej wstrząsającej pewności, że Bóg nas kocha, że Bóg mnie kocha.
Czy zastanawiamy się dlaczego Bóg obdarza nas tak wielką miłością? Dlaczego Jemu tak bardzo na nas zależy? Kim my jesteśmy, że nieustannie wychodzi do nas ze swoją wielką miłością?

 

Miłość Boża nie jest prawdą teoretyczną, bez pokrycia. Ta miłość została tak bardzo zainwestowana w świat i w każdego z nas, że Bóg posłał swego Syna. Posłał swoje Słowo. On zechciał się do nas uśmiechać oczami ludzkimi. A zbawienie człowieka polega na przyjęciu lub odrzuceniu Bożej miłości objawionej w Chrystusie.

 

Z miłością Boga bardzo mocno został związany krzyż, który też jest tematem dzisiejszej ewangelicznej rozmowy Jezusa z Nikodemem. W taki oto sposób Chrystus udowodnił i potwierdził swoją i Boga miłość do świata.
Krzyż mówi o miłości pokonanej, a jednak ostatecznie zwycięskiej. Chrystus został upokorzony, a jednak otoczony chwałą. Zdradzony, a mimo tego wierny miłości Ojca. Jego wywyższenie na krzyżu nie jest wyrazem mocy władczej, ale wyboru jednej mocy i prawdy, a jest nią miłość.

 

Patrzymy zatem dzisiaj z wiarÄ… i miÅ‚oÅ›ciÄ… na krzyż Chrystusa, na którym – jak mówi liturgia - zawisÅ‚o zbawienie Å›wiata. Jak kiedyÅ› wiara w miedzianego węża uratowaÅ‚a od Å›mierci ukÄ…szonych przez jadowite węże Izraelitów, tak dziÅ› ta sama wiara i miÅ‚ość, nas współczesnych ludzi, codziennie drÄ™czonych różnymi „ukÄ…szeniami” grzechu, niewiary, pogubienia, może uratować na pewno od wiecznej Å›mierci i pomóc znaleźć siÄ™ w otwartych ramionach miÅ‚ujÄ…cego Ojca.

 

Ten dar Å‚Ä…czy siÄ™ z koniecznoÅ›ciÄ… wyborów, i tym, o czym wspomina w dzisiejszym drugim czytaniu Å›w. PaweÅ‚: abyÅ›my peÅ‚nili „dobre czyny, które Bóg z góry przygotowaÅ‚”.
Kiedy mówi siÄ™ o dobrych uczynkach, wiemy od razu, o co chodzi. DziÄ™ki nim udaje siÄ™ rozsiewać wÅ›ród ludzi, jak Å›wietlany znak, tego Boga, który „tak bardzo umiÅ‚owaÅ‚ Å›wiat”. I zaÅ›wiadczamy, że On nadal nie przestaje go miÅ‚ować.

 

To wszystko wskazuje, że sąd nad światem nie został odroczony na koniec nieznanych, dalekich czasów, ale dokonuje się już tu, teraz i na ziemi. To każdy wierzący sam się osądza, wybiera zbawienie lub potępienie, a opiera się to na postawie, jaką przyjmiemy wobec miłości ukazanej w Chrystusie.