Przygotowanie homilii na niedzielę Najświętszej Trójcy może trochę przerażać. Niepojęta, Najświętsza Trójca, prostota i złożoność zarazem... Jak wyrazić tę tajemnicę, misterium wiary – Jednego Boga w trzech osobach. Pierwsi Ojcowie Kościoła próbowali przybliżyć tę tajemnicę poprzez porównania (analogię) Trójcy Świętej do obrazów z kontemplacji natury: źródło – rzeka – morze; korzeń, gałąź, owoc; łodyga, kwiat i zapach, czy słońce (źródło), promień, blask, ciepło. Oczywiście są to niedoskonałe porównania.

 

Na myśl przychodzi opowieść o św. Augustynie, który próbował wytłumaczyć tajemnicę Trójcy św. Kiedyś ten Ojciec Kościoła przechadzał się nad morzem próbując zrozumieć tę tajemnicę. Chodząc tak po plaży zobaczył w pewnym momencie małego chłopca, który wykopał w piasku plaży maleńki dołek i niewielką muszelką przelewał wodę z morza do tego dołka. "Co ty robisz dziecko?" - pyta go Augustyn. "A, jak widzisz, przelewam morze do dołka" - odpowiada chłopczyk. "Czy ty myślisz, że tą małą muszelką przelejesz to ogromne morze do tego maleńkiego dołka?" - pyta ponownie Doktor łaski. Na co chłopczyk rezolutnie odpowiada: "Prędzej ja przeleje tą muszelką całe morze do tego maleńkiego dołka, niż ty zrozumiesz tajemnicę Trójcy Św."

 

Tajemnica Trójcy Świętej, tajemnica Trój-Jedynego Boga, Ojca i Syna i Ducha Świętego, tajemnica wobec której rozum ludzki zawiesza swoje sądy. Tajemnica, która przekracza rozum. Dziś jednak nie chodzi o to, by wszystko wytłumaczyć i wyjaśnić do końca.

 

Przychodząc na Eucharystię w niedzielę Najświętszej Trójcy, warto wsłuchać się w przygotowane przez Kościół słowo. Nade wszystko śpiew przed Ewangelią: „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, Bogu, który jest i który był, i który przychodzi”. Czas wielkanocny, który zakończyliśmy w zeszłą niedzielę uroczystością Zesłania Ducha Świętego, wyeksponował dzieło zbawienia Trzech Osób Boskich. Jest zatem rzeczą słuszną i piękną, że w oddzielnej celebracji Kościół proponuje nam refleksję nad całą Trójcą. Nie ograniczajmy jej jednak tylko do medytacji, ale przede wszystkim do dziękczynienia za dzieło stworzenia, odkupienia i uświęcenia. Dzisiejsza liturgia Eucharystyczna i godzin to wielkie wołanie chwała: Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.

 

„Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego”. Bóg przede wszystkim objawia się człowiekowi, jako kochający Ojciec Stwórca, jako zbawiający Syn Boży, Bóg-Człowiek i jako uświęcający Duch Święty Pocieszyciel. I nie jest dla nas najważniejsze, jakie są wewnętrzne relacje w Trójcy Świętej, ale to, że Bóg nas kocha, że pragnie nas zbawić i uświęcić, że pragnie nam siebie udzielić.

 

Dziś warto być posłusznym liturgii Kościoła, a ona zaprasza – wołaj: „chwała Bogu, który był, jest i przychodzi”. Jesteśmy zaproszeni do modlitwy uwielbienia. Najczęściej prosimy o coś. Nasze życie jest ciągłą żebraniną. Ta forma modlitwy oczywiście często trafnie opisuje naszą rzeczywistość: zależność od Boga, grzeszność, słabość, konieczność Bożej interwencji. Wiele tu autentyczności i prawdy.

 

Wołaj dobrze, chwal Boga, rób to dobrze, tzn. wołaj konkretnie. To podpowiada czytany dziś fragment z Księgi Powtórzonego Prawa. Popatrz, mówi Mojżesz do swego ludu, popatrz, co Bóg, nasz Pan nam uczynił. Rozmawiał z nami, wybrał nas, prowadził wyciągniętym ramieniem. Popatrz, spróbuj nazwać to, co uczynił już w twoim życiu. Uwielbiaj Ojca, Syna i Ducha – za ich konkretne działanie w Twoim życiu. Eucharystia to miejsce dziękczynienia. A więc:
Dziękuj za dzieło stworzenia: Bóg stworzył człowieka na ziemi – na obraz i podobieństwo Boże - podziękuj za swe życie, za jego dar, za rodziców, bliskich; za chrzest, za to, że jesteśmy dziećmi Bożymi - dziedzicami Boga – możemy mówić do Niego Abba - Ojcze.

 

Dziękuj za dzieło odkupienia Jezusa, że nas do końca ukochał; za jego naukę życia i miłości; za to, że jest dla nas drogą, prawdą i życiem. W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. On jest obecny pośród nas. Ofiaruje się nam i dla nas. Ale czy my otwieramy się na Niego. Czy Nim się karmimy i w Nim żyjemy? Kończy się czas Komunii Świętej wielkanocnej – Kościół poprzez swe przykazania wzywa do minimum - Przynajmniej raz w ciągu roku przyjmij go do swego serca. Ale czy my mamy być minimalistami? Starajmy się odpowiedzieć na Jego miłość i być z Nim, karmić się z Nim. Odpowiedzieć Mu: i ja, Panie, pragnę być z Tobą na zawsze.
Dziękuj za dzieło uświęcenia, przebóstwienia, za Ducha, który nam towarzyszy, pociesza, uświęca, oczyszcza, prowadzi do tego abyśmy stawali się coraz bardziej podobni do Jezusa.

 

Słowo zaprasza dziś: uwielbiaj, ale też – idź i chrzcij w imię Najświętszej Trójcy. Idź i chrzcij, to znaczy przekazuj wiarę. Staraj się mówić o Bogu – swoim życiem: „Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić”. Najświętsza Trójca, która objawiła się w twoim życiu, objawia i będzie się objawiać. Uwielbiaj za to Najświętszą i Niepojętą Trójcę!
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu...