Trzykrotne Jezusowe „czuwajcie” (Mk 13,33.35.37) nie jest to tylko wezwania z okazji rozpoczynajÄ…cego siÄ™ Adwentu, ale wezwaniem do przypomnienia sobie zasadniczej postawy ucznia Syna Bożego.

 

Pierwsze „czuwaj”.  SÅ‚owo to jest zwiÄ…zane z innym „uważajcie” (Mk13, 33). Obydwa te sÅ‚owa wskazujÄ… na ucznia, który Å›pi na otwartej przestrzeni, uważny na każdy szmer. Pan może przemówić w każdej chwili dnia i nocy, przez sÅ‚owo i wydarzenie. Zwróćmy uwagÄ™, że Jezus mówi o sobie jako o czÅ‚owieku, który wybiera siÄ™ w dalekÄ… drogÄ™ i zostawia sÅ‚ugi, wyznacza im konkretne zadania do speÅ‚nienia. Åšw. PaweÅ‚  uÅ›wiadamia to wspólnocie pierwotnego KoÅ›cioÅ‚a: „W Nim to bowiem zostaliÅ›cie wzbogaceni we wszystko: we wszelkie sÅ‚owo i wszelkie poznanie… On też bÄ™dzie umacniaÅ‚ was aż do koÅ„ca” (1Kor 1,5.8). „Historia nie jest poczekalniÄ…, jest raczej drogÄ… naÅ›ladowania Tego, ku któremu zdążamy” (O. S. Fausti SI). Skoro tak, Pan pragnie do nas przychodzić i  pouczać, towarzyszyć, wspomagać, aby każdy wypeÅ‚niÅ‚ wyznaczone zadanie. Nie zostawia nas sierotami, ale w Duchu swoim przychodzi (J 14,18). Postawa mÅ‚odego proroka Samuela: „Mów Panie, sÅ‚uga Twój sÅ‚ucha” (1 Sm 3,10) jest odpowiedziÄ… na wezwanie „czuwajcie”. Bo cóż możemy sami bez Niego? Bez Jego nawiedzin i pociechy, bez Jego natchnieÅ„? Tak wiÄ™c pierwsze „czuwaj” wzywa, bym przyjmowaÅ‚ hojnÄ… pomoc Pana, który nie zostawia mnie samego. Jak ważna jest przestrzeÅ„ ciszy, niezmÄ…conej ciÄ…gÅ‚ymi bodźcami, aby odkrywać Obecność – która zastanawia i prowokuje, staje siÄ™ poczÄ…tkiem zainteresowania życiem, modlitwÄ…, wreszcie spotkaniem z Bogiem.

 

Drugie „czuwaj”. Czuwamy jako grzesznicy. Mamy czuwać, aby nie wpuÅ›cić rozbójnika, wilka w owczej skórze, aby nie wybrać pozornego dobra, czyli, aby nie dać siÄ™ omamić diabÅ‚u. Åšw. Piotr napomina: „BÄ…dźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeÅ‚, jak lew ryczÄ…cy krąży szukajÄ…c kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie siÄ™ jemu! (1P 5,8-9). Rok temu w Polsce ukazaÅ‚a siÄ™ książka amerykaÅ„skiego pastora Chipa Ingrama pt. „Niewidzialna wojna” (Kraków 2007). To nie tylko Å›wiadectwo chrzeÅ›cijaÅ„skiego życia we współczesnym Å›wiecie, ale bardzo praktyczna i aktualna analiza słów Å›w. PawÅ‚a z listu do Efezjan o potrzebie czujnoÅ›ci i walce duchowej, którÄ… toczymy na tym Å›wiecie. Trzeba nam naÅ‚ożyć „peÅ‚na zbrojÄ™ Bożą” (Ef 6,10), która ma sześć elementów, aby pokonać najwiÄ™kszego kÅ‚amcÄ™, który próbuje ciÄ…gle bardzo inteligentnie zniszczyć nasze serce. Te sześć elementów naszego wyposażenia to: pas prawdy, pancerz sprawiedliwoÅ›ci, sandaÅ‚y gÅ‚oszenia dobrej nowiny o pokoju, tarcza wiary, heÅ‚m zbawienia i miecz Ducha to jest sÅ‚owo Boże (por. Ef 6,13-18). Jeden cytat z Jego rozważaÅ„ jakże ważny w naszym kontekÅ›cie czuwania: „Prawdziwy sekret szczęścia nie kryje siÄ™ oczywiÅ›cie w rozrywce, pokazywanej w godzinach najwiÄ™kszej oglÄ…dalnoÅ›ci. Klucz do speÅ‚nionego życia nie ma nic w wspólnego z szybkimi samochodami, zmianÄ… partnerów lub tegorocznÄ… modÄ…. SÄ… to jedynie oszustwa, przez które próbujÄ… nas skusić nieprzyjaciel i ciaÅ‚o, zjednoczeni w spisku. ZaÅ› lekarstwem na to - Å›rodkiem obronnym numer jeden przeciw temu pokrÄ™tnemu zwodzeniu – jest obleczenie siÄ™ w prawdÄ™” (s. 128). Nie sposób tu analizować wszystkie potrzebne elementy „peÅ‚nej zbroi Bożej” chrzeÅ›cijanina, ale czy czas Adwentu nie jest odpowiednim czasem, by siÄ™ przyjrzeć jak chodzimy „ubrani” i czy Å›wiadomi jesteÅ›my potrzeby czujnoÅ›ci, aby nie dać siÄ™ pokonać zÅ‚emu?

 

Trzecie „czuwaj”, byÅ› nie przegapiÅ‚ tegorocznego Adwentu. Pomaga nam Maryja w przywileju Niepokalanego PoczÄ™cia, wzywana w Adwencie. Wyczulona na Obecność Boga, uczÄ…ca przyjmować Emmanuela. W tym roku mija 150 lat od objawieÅ„ w Lourdes. Maryja jest prawdziwÄ… nauczycielkÄ…, pedagogiem, który skutecznie wprowadza w Å›wiat niewidzialny, Å›wiat Ducha, w spotkanie z Panem. Pierwsze objawienie Å›w. Bernadecie Soubirous 11 lutego 1858 r. dokonaÅ‚o siÄ™ podczas zwyczajnej czynnoÅ›ci, kiedy Bernadeta poszÅ‚a zbierać drewno a opaÅ‚: „Kiedy zdjęłam pierwszy but, usÅ‚yszaÅ‚am szum, jakby podmuch wiatru…” Potem zdjęła drugi but i znowu lekki podmuch wiatru. Maryja delikatnym szmerem pociÄ…ga Bernadeta w inny Å›wiat, choć nie odciÄ…ga jej od pracy, od szukania drewna. Dziewczynka Å›ciÄ…gaÅ‚a buty, bo chciaÅ‚a przejść przez rzekÄ™. Kieruje wzrok ku grocie, w której Å‚agodnie wyÅ‚ania siÄ™ Maryja i wprowadza w Obecność. Wraz z MaryjÄ… ukazuje siÄ™ wezwanie do modlitwy. Maryja robi wszystko, aby Bernadeta poczuÅ‚a siÄ™ swobodnie, Panie siÄ™ uÅ›miecha, Bernardeta przeciera oczy ze zdumienia, sÅ‚yszy sÅ‚owa peÅ‚ne szacunku, których prawdopodobnie nigdy do tej pory nie sÅ‚yszaÅ‚a, Maryja mówi; „Niech Pani podejdzie”. Bernadeta „podchodzi” przez modlitwÄ™, modli siÄ™ na różaÅ„cu. Różaniec jest również w rekach Niepokalanej. PiÄ™tnaÅ›cie minut ObecnoÅ›ci innego Å›wiata nie zakłóciÅ‚o bieżących obowiÄ…zków, zwyczajnej pracy. Co dziej siÄ™ potem? „ÅšciÄ…gaÅ‚am dalej buty” – opowiada Bernadeta (por. J Ravanel, Maryja. Sercem przy sercu, Lublin 2007, s.120-124).  

 

Prorok Izajasz mówi, iż jest nadzieja dla każdego, że Bóg wychodzi naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Jego drogach (por. Iz 64,4). Jest to możliwe, kiedy zabrzmi w nas na nowo potrójne wezwanie do czujności; odkryjemy z Bogiem co mamy czynić, rozpoznany szybciej i uchronimy się przed przebiegłym ciosem złego oraz z Maryją będziemy uczyć się wchodzić w Obecność.