Angielskie przysłowie mówi: „statek stoi bezpiecznie w porcie, ale czy po to buduje się statki?” Zadaniem statku jest przemieszczanie się z jednego portu do drugiego, jest żegluga po morzach i oceanach, Ten statek może być także symbolem naszego życia. Dzisiejsze słowo zaprasza do zastanowienia się nad celem swojego życia. Zaprasza nas abyśmy uczyli się dzielić Chrystusem z drugim człowiekiem. Każdy z nas został posłany przez Boga do drugiego człowieka, zaproszony aby wyjść z własnych portów życia. Co jest portem mojego życia? Często portem mojego życia jest moja wygoda, są moje przyzwyczajenia, wszystko to co nie pozwala mi zauważyć Chrystusa. I Jezus zaprasza nas abyśmy wszystkie te przyzwyczajenia złożyli Mu, zaprasza nas na wielką przygodę. Celem naszej wędrówki z Jezusem jest niebo - czyli szczęście przebywania z Bogiem, ale ta wędrówka prowadzi przez spotkanie z drugim człowiekiem, dlatego Jezus w Ewangelii wzywa nas na spotkanie z drugim, zaprasza nas na to spotkanie i w tym spotkaniu, co jest bardzo ważne, nie idziemy sami, idzie z nami Chrystus. Wracając do tego porównania naszego życia z statkiem, to miejmy świadomość że w łodzi swojego życia nie jesteśmy sami jest razem z nami Chrystus. Może nam się wydać że On śpi, ale zawsze jest z nami, i właśnie dzięki tej prawdzie uczniowie w czasie tej drogi mogą dokonywać cudów.

Nasze każde spotkanie z człowiekiem też może być taki spotkaniem w którym drugi człowiek może w nas spotkać Chrystusa, który ożywia go, daje mu nadzieje. Co jest pomocą w naszej drodze? Przede wszystkim nasze oparcie i zaufanie Jezusowi które wynika z naszej wiary, której uczymy się trwając na modlitwie. To właśnie nasza codzienna modlitwa uczy nas oparcia i zawierzenia Chrystusowi, uczy nas świadomości że na tej drodze nie jesteśmy sami, że jest z nami Chrystus. I tego Wam i sobie życzę, abyśmy całe swoje życie opierali na Chrystusie który posyła nas do drugiego człowieka.

Ks. Rafał Pasternak SDS