logo
Pi±tek, 29 marca 2024
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 
Rok A - 32 niedziela zwykła

Drogocenny zapas oliwy
Ks. Leszek Skaliński SDS 2014-11-09
Mdr 6,12-16; 1 Tes 4,13-18; Mt 25,1-13
W dzisiejszej przypowieści ewangelicznej o dziesięciu pannach dostrzegamy ważne pragnienie Jezusa, by obudzić uczniów z ospałości, letargu, może w już zajętym ciepłym i uwitym gniazdku. A nikt chyba nie zaprzeczy, że takich uczniów i dzisiaj jest sporo.

W obrazie godów weselnych, pojawiającym się w tej scenie ewangelicznej jest podkreślone jak ważna jest relacja miłości oblubieńca z oblubienicą, bo ona oddaje związek, który powinien zachodzić między Bogiem a człowiekiem.

W początkowej scenie wszystkie panny chcą spotkać się z oblubieńcem i są w to zaangażowane. Start i początek jest bardzo intensywny. Możemy przypomnieć sobie naszą początkową gorliwość w relacji z Bogiem. Ile wtedy było zapału?

Ta scena pokazuje nam, że w trakcie spotkania z Panem nie tylko ważne są emocje. Istotne zdaje się być też, w co jesteśmy wtedy zaopatrzeni. Od samego początku Jezus uczy nas, że mamy być czujni. Choć wszyscy zostaliśmy zaproszeni do spotkania z Nim, to jednak samo zaproszenie nie wystarczy. Możemy nawet precyzyjnie znać miejsce spotkania, jak ewangeliczne bohaterki, ale to nie wystarcza, by doszło do spotkania z Oblubieńcem.

ÅšwiatÅ‚o lampy z dzisiejszej przypowieÅ›ci, to nic innego, jak siÅ‚a miÅ‚oÅ›ci. Ta miÅ‚ość nie może być obecna jedynie na krótkÄ… chwilÄ™. Oliwa jest symbolem podtrzymywania Å›wiatÅ‚a. Trzeba nam siÄ™ pytać, jak dbamy dzisiaj o podtrzymywanie tej siÅ‚y miÅ‚oÅ›ci do Jezusa. Jakie jest nasze życie sakramentalne, życie Dekalogiem, życie SÅ‚owem? Czy dokÅ‚adamy staraÅ„, by ta siÅ‚a byÅ‚a obecna w kontaktach z bliźnimi? „Cokolwiek uczyniliÅ›cie jednemu z tych braci moich najmniejszych, MnieÅ›cie uczynili” (Mt 25,40).

WiÄ™c, to nie sen kobiet z dzisiejszej przypowieÅ›ci jest ich dramatem, bo i te, które zaopatrzyÅ‚y siÄ™ w oliwÄ™ również spaÅ‚y, ale ich nieroztropne wybieranie siÄ™ na spotkanie z Panem bez podtrzymania Å›wiatÅ‚a miÅ‚oÅ›ci. Nie można żyć tylko na ten moment, na bieżąco, myÅ›lÄ…c, że jakoÅ› to bÄ™dzie. To moje dzisiaj ma być „magazynowaniem” miÅ‚oÅ›ci na jutro, pojutrze, na wieki. JeÅ›li ktoÅ› nie inwestuje w miÅ‚ość, jego życie jest wygasÅ‚e! Nikt z nas nie wie na ile dobro, które Å›wiadczymy innym zaowocuje w spotkaniu z Jezusem w przyszÅ‚oÅ›ci. Najważniejsze, by nie marnować żadnej chwili, ale każdÄ… wykorzystać dla dziaÅ‚ania w imiÄ™ dobra. Nie trzeba siÄ™ też martwić, że uczynimy zbyt wiele. Nikt z nas nie jest w stanie przewidzieć ile jeszcze bÄ™dziemy potrzebowali czasu do spotkania z OblubieÅ„cem i jaka siÅ‚a nagromadzonego dobra pozwoli nam siÄ™ z Nim ostatecznie spotkać.

Jakże przejmująca jest prośba tych pięciu nierozsądnych kobiet skierowana do roztropnych o użyczenie im oliwy. To co wcześniej dla nierozsądnych było mało istotne, w momencie, gdy Oblubieniec był blisko zmieniło znaczenie i ukazało, że do tak ważnego spotkania może nie dojść z powodu braku oliwy miłości. Wołanie, że Pan już nadchodzi pokazuje kobietom nierozsądnym, że nie da się już niczego nadrobić. Trzeba było pomyśleć wcześniej. Wierności nie da się zaimprowizować na poczekaniu.

Jak wielu dzisiaj mieniÄ…cych siÄ™ za wierzÄ…cych szczyci siÄ™ wiarÄ… swoich rodziców, dzieci, znajomoÅ›ciÄ… z ważnymi osobistoÅ›ciami hierarchii koÅ›cielnej, jednoczeÅ›nie sÄ…dzÄ…c, że to wystarczy im jako „przepustka” do spotkania z Panem. Ta dzisiejsza przypowieść pokazuje nam wszystkim, że mogÄ… siÄ™ mocno zdziwić. Tej „oliwy miÅ‚oÅ›ci” nie sÄ… wstanie za nas nadrobić inni, a my na takie rozwiÄ…zanie nie powinniÅ›my absolutnie liczyć. Ta przypowieść pragnie uwrażliwić na osobistÄ… odpowiedzialność każdego z nas, której nie można zastÄ…pić jakÄ…Å› pożyczkÄ… czy upoważnieniem kogoÅ› innego. Nie można w żadnym wypadku pożyczać tej oliwy, która symbolizuje wierność miÅ‚oÅ›ci: ona jest czymÅ› absolutnie osobistym.

W tej scenie zauważamy, że te które Go miłowały szły ku Niemu i mogły się spotkać z upragnioną miłością całego swojego życia.

Tak bardzo uczy nas Chrystus odpowiedzialności: trzeba nam natychmiast nawrócić się, pozbyć się głupoty i postępować roztropnie, wzrastać ku dojrzałej miłości. I trzeba nam to czynić, by się przed nami drzwi nie zamknęły..

ks. Leszek Skaliński SDS



Inne homilie na tÄ™ niedziele

_____________________________
Propozycje kazań można wysyłać na adres: redakcja@katolik.pl