Drogocenny zapas oliwy |
Ks. Leszek Skaliński SDS 2014-11-09 |
Mdr 6,12-16; 1 Tes 4,13-18; Mt 25,1-13 |
W dzisiejszej przypowieÅ›ci ewangelicznej o dziesiÄ™ciu pannach dostrzegamy ważne pragnienie Jezusa, by obudzić uczniów z ospaÅ‚oÅ›ci, letargu, może w już zajÄ™tym ciepÅ‚ym i uwitym gniazdku. A nikt chyba nie zaprzeczy, że takich uczniów i dzisiaj jest sporo. W obrazie godów weselnych, pojawiajÄ…cym siÄ™ w tej scenie ewangelicznej jest podkreÅ›lone jak ważna jest relacja miÅ‚oÅ›ci oblubieÅ„ca z oblubienicÄ…, bo ona oddaje zwiÄ…zek, który powinien zachodzić miÄ™dzy Bogiem a czÅ‚owiekiem. W poczÄ…tkowej scenie wszystkie panny chcÄ… spotkać siÄ™ z oblubieÅ„cem i sÄ… w to zaangażowane. Start i poczÄ…tek jest bardzo intensywny. Możemy przypomnieć sobie naszÄ… poczÄ…tkowÄ… gorliwość w relacji z Bogiem. Ile wtedy byÅ‚o zapaÅ‚u? Ta scena pokazuje nam, że w trakcie spotkania z Panem nie tylko ważne sÄ… emocje. Istotne zdaje siÄ™ być też, w co jesteÅ›my wtedy zaopatrzeni. Od samego poczÄ…tku Jezus uczy nas, że mamy być czujni. Choć wszyscy zostaliÅ›my zaproszeni do spotkania z Nim, to jednak samo zaproszenie nie wystarczy. Możemy nawet precyzyjnie znać miejsce spotkania, jak ewangeliczne bohaterki, ale to nie wystarcza, by doszÅ‚o do spotkania z OblubieÅ„cem. ÅšwiatÅ‚o lampy z dzisiejszej przypowieÅ›ci, to nic innego, jak siÅ‚a miÅ‚oÅ›ci. Ta miÅ‚ość nie może być obecna jedynie na krótkÄ… chwilÄ™. Oliwa jest symbolem podtrzymywania Å›wiatÅ‚a. Trzeba nam siÄ™ pytać, jak dbamy dzisiaj o podtrzymywanie tej siÅ‚y miÅ‚oÅ›ci do Jezusa. Jakie jest nasze życie sakramentalne, życie Dekalogiem, życie SÅ‚owem? Czy dokÅ‚adamy staraÅ„, by ta siÅ‚a byÅ‚a obecna w kontaktach z bliźnimi? „Cokolwiek uczyniliÅ›cie jednemu z tych braci moich najmniejszych, MnieÅ›cie uczynili” (Mt 25,40). WiÄ™c, to nie sen kobiet z dzisiejszej przypowieÅ›ci jest ich dramatem, bo i te, które zaopatrzyÅ‚y siÄ™ w oliwÄ™ również spaÅ‚y, ale ich nieroztropne wybieranie siÄ™ na spotkanie z Panem bez podtrzymania Å›wiatÅ‚a miÅ‚oÅ›ci. Nie można żyć tylko na ten moment, na bieżąco, myÅ›lÄ…c, że jakoÅ› to bÄ™dzie. To moje dzisiaj ma być „magazynowaniem” miÅ‚oÅ›ci na jutro, pojutrze, na wieki. JeÅ›li ktoÅ› nie inwestuje w miÅ‚ość, jego życie jest wygasÅ‚e! Nikt z nas nie wie na ile dobro, które Å›wiadczymy innym zaowocuje w spotkaniu z Jezusem w przyszÅ‚oÅ›ci. Najważniejsze, by nie marnować żadnej chwili, ale każdÄ… wykorzystać dla dziaÅ‚ania w imiÄ™ dobra. Nie trzeba siÄ™ też martwić, że uczynimy zbyt wiele. Nikt z nas nie jest w stanie przewidzieć ile jeszcze bÄ™dziemy potrzebowali czasu do spotkania z OblubieÅ„cem i jaka siÅ‚a nagromadzonego dobra pozwoli nam siÄ™ z Nim ostatecznie spotkać. Jakże przejmujÄ…ca jest proÅ›ba tych piÄ™ciu nierozsÄ…dnych kobiet skierowana do roztropnych o użyczenie im oliwy. To co wczeÅ›niej dla nierozsÄ…dnych byÅ‚o maÅ‚o istotne, w momencie, gdy Oblubieniec byÅ‚ blisko zmieniÅ‚o znaczenie i ukazaÅ‚o, że do tak ważnego spotkania może nie dojść z powodu braku oliwy miÅ‚oÅ›ci. WoÅ‚anie, że Pan już nadchodzi pokazuje kobietom nierozsÄ…dnym, że nie da siÄ™ już niczego nadrobić. Trzeba byÅ‚o pomyÅ›leć wczeÅ›niej. WiernoÅ›ci nie da siÄ™ zaimprowizować na poczekaniu. Jak wielu dzisiaj mieniÄ…cych siÄ™ za wierzÄ…cych szczyci siÄ™ wiarÄ… swoich rodziców, dzieci, znajomoÅ›ciÄ… z ważnymi osobistoÅ›ciami hierarchii koÅ›cielnej, jednoczeÅ›nie sÄ…dzÄ…c, że to wystarczy im jako „przepustka” do spotkania z Panem. Ta dzisiejsza przypowieść pokazuje nam wszystkim, że mogÄ… siÄ™ mocno zdziwić. Tej „oliwy miÅ‚oÅ›ci” nie sÄ… wstanie za nas nadrobić inni, a my na takie rozwiÄ…zanie nie powinniÅ›my absolutnie liczyć. Ta przypowieść pragnie uwrażliwić na osobistÄ… odpowiedzialność każdego z nas, której nie można zastÄ…pić jakÄ…Å› pożyczkÄ… czy upoważnieniem kogoÅ› innego. Nie można w żadnym wypadku pożyczać tej oliwy, która symbolizuje wierność miÅ‚oÅ›ci: ona jest czymÅ› absolutnie osobistym. W tej scenie zauważamy, że te które Go miÅ‚owaÅ‚y szÅ‚y ku Niemu i mogÅ‚y siÄ™ spotkać z upragnionÄ… miÅ‚oÅ›ciÄ… caÅ‚ego swojego życia. Tak bardzo uczy nas Chrystus odpowiedzialnoÅ›ci: trzeba nam natychmiast nawrócić siÄ™, pozbyć siÄ™ gÅ‚upoty i postÄ™pować roztropnie, wzrastać ku dojrzaÅ‚ej miÅ‚oÅ›ci. I trzeba nam to czynić, by siÄ™ przed nami drzwi nie zamknęły.. ks. Leszek SkaliÅ„ski SDS
_____________________________ Propozycje kazań można wysyłać na adres: redakcja@katolik.pl |