Kim jestem w Winnicy Pańskiej |
Ks. Leszek Skaliński SDS 2005-10-02 |
Iz 5,1-7; Flp 4,6-9; Mt 21,33-43 |
Nie trzeba aż tak bardzo wyjaÅ›niać obrazu użytego w przypowieÅ›ci, którÄ… dzisiaj posÅ‚użyÅ‚ siÄ™ Jezus. Åšwiat jest wiÄ™c tÄ… winnicÄ…. Troskliwy Ojciec Niebieski chciaÅ‚ zgromadzić swoje dzieci w zadbanej wspólnocie, powierzyÅ‚ jÄ… dzierżawcom, czyli Narodowi Wybranemu. Boski Gospodarz zadbaÅ‚, aby ludzie mieli pracÄ™ i chleb. WynajÄ…Å‚ ich do pracy, zaufaÅ‚ jako uczciwym robotnikom. PodzieliÅ‚ siÄ™ z nimi życzliwoÅ›ciÄ…. Dostali wiele, chcieli niestety mieć jeszcze wiÄ™cej. Do tego stopnia wierzyÅ‚ i ufaÅ‚ dzierżawcom, że nawet po pierwszych dramatycznych zachowaniach wobec jego sÅ‚ug, posyÅ‚a swojego jedynego Syna, który zostaÅ‚ zabity. Winnica zostaje odebrana i dana innym narodom. Tak powstaje KoÅ›ciół. Ludzie zmarnowali tyle dobra, zaufania, tyle Å‚ask. Dramat sprzeniewierzenia siÄ™ Bogu, wykorzystanie Bożej dobroci, zaufania i przyjaźni zostawiÅ‚ w sercach swe znamiÄ™. Nadal tak wielu chce wykorzystać Boga, rzÄ…dzić po swojemu. To żniwo ludzkiej nieuczciwoÅ›ci. Trzeba sobie dzisiaj jasno postawić pytanie, do którego zachÄ™ca nas ta przypowieść: „Co ja robiÄ™ z mojÄ… czÄ…stkÄ… winnicy, czyli ze Å›wiatem, który zostaÅ‚a mi dany za darmo przez miÅ‚ujÄ…cego Boga?” Bo my możemy boleć i mieć pretensjÄ™ do innych, nawet tych, którzy ukrzyżowali Jezusa, za ich zÅ‚e zachowanie, a jednoczeÅ›nie nie zauważać, że winnica dnia dzisiejszego, która zostaÅ‚a powierzona w moje rÄ™ce, jak: rodzina, wiara, praca, szkoÅ‚a, powoÅ‚anie… jest nagminnie niszczona. To, co zostaÅ‚o nam ofiarowane jest zaniedbywane i niedoceniane. Widoczne jest to w Å›wiecie, nie wykluczajÄ…c Polski. Dotyka to nie tylko Å›wiata polityki, czy ludzi z wyższych sfer. Niedbalstwo i zadufanie dotyka każdej warstwy spoÅ‚ecznej, widoczne jest również wÅ›ród duchowieÅ„stwa. Bunt wobec Boga i przewÅ‚aszczanie sobie tego, co Boże, wciąż trwa. To bardzo dziwne, bo zwykle nie mamy pretensji do ludzi, którzy nam coÅ› oddali w dzierżawÄ™ i winni jesteÅ›my im zapÅ‚atÄ™. A caÅ‚kiem inaczej zachowujemy siÄ™ wobec Boga. To wszystko dotyka ludzkiego egoizmu. Bóg, aby uwolnić nas od nadmiernej koncentracji na sobie i swoich przyjemnoÅ›ciach, które czÄ™sto prowadzÄ… do niszczenia siebie i innych, już na poczÄ…tku, w swoim zamyÅ›le, wpisaÅ‚ w ludzkie sumienie mocne odwoÅ‚anie do Siebie, jako Dawcy tych ofiarowanych czÅ‚owiekowi dóbr. CzÅ‚owiek żyjÄ…cy i odczytujÄ…cy swoje życie i to, co otrzymuje, jako dar od Boga, może dobrze przeżyć i zrealizować swoje życie i to, co Bóg mu ofiarowuje należycie wykorzystać. Takim mocnym wyrazem zewnÄ™trznym i wewnÄ™trznym, że dobrze rozumiemy Boga jako DawcÄ™ wszelkiego dobra, jest wdziÄ™czność czÅ‚owieka. Na podstawie tej przypowieÅ›ci wiÄ™c rodzi siÄ™ kolejne pytanie: „Czy i jak okazujÄ™ Bogu wdziÄ™czność, za powoÅ‚anie mnie do Bożej winnicy i ofiarowane dary i talenty?” WdziÄ™czność Bogu jest pierwszym i podstawowym wyrazem tego, że dobrze rozumiem swojÄ… rolÄ™ w Å›wiecie i w tym, co mi jest dane, że zauważam w tym mocne dziaÅ‚anie Boga. WdziÄ™czność jest bardzo istotna, bo przypomina nam, że jesteÅ›my stworzeniami, zależnymi i obdarowanymi przez StwórcÄ™. MogliÅ›my nie istnieć, ale istniejemy i to jest pierwszy cud Boga. Nie musieliÅ›my otrzymywać tej winnicy, jakÄ… jest czÄ…stka tego Å›wiata, w którym żyjemy i speÅ‚niamy siÄ™, jakÄ… jest nasze zdrowie, inteligencja i wiele jeszcze innych darów, ale to wszystko otrzymaliÅ›my, i to jest kolejny cud Boga wobec nas. Tych cudów jest bardzo dużo. Bóg tak mocno i z miÅ‚oÅ›ciÄ… zainwestowaÅ‚ we mnie, bo ufa, że dobrze to wszystko wykorzystam. Nieustannie czeka, że nauczÄ™ siÄ™ wdziÄ™cznoÅ›ci. Czasami, trzeba powiedzieć, że gubiÄ™ siÄ™ w tym nieustannym odwoÅ‚aniu do Boga, jako Dawcy mojego życia i ofiarodawcy licznych dóbr. Jednak Bóg, tak jak w dzisiejszej przypowieÅ›ci, wysyÅ‚a mocne sygnaÅ‚y, swoich posÅ‚aÅ„ców byÅ›my siÄ™ opamiÄ™tali. BÄ…dźmy wdziÄ™czni Bogu za Jego mocne dziaÅ‚anie, chociażby jak dobrze przeżyty sakrament pojednania, czyjeÅ› z miÅ‚oÅ›ci wyrażone upomnienie, zewnÄ™trzne czy wewnÄ™trzne znaki. Nigdy nie posuwajmy siÄ™ do skrajnoÅ›ci, jak dzierżawcy z dzisiejszej Ewangelii. Każde nasze nieporozumienie i niezrozumienie wzglÄ™dem Boga jako Dawcy i naszej roli w winnicy PaÅ„skiej, powoduje, że skÅ‚adamy ofiarÄ™ innym bożkom takim jak: sukces, pieniÄ…dz, seks, a ostatecznie sobie samym. Ks. Leszek SkaliÅ„ski SDS |