Echem tych wydarzeÅ„ sÄ… wszystkie starotestamenltalne przepisy rytualne, zalecajÄ…ce obmywanie lub skrapianie wodÄ… ludzi i rzeczy w przeróżnych okolicznoÅ›ciach życia: obmywanie Å‚upów wojennych i wracajÄ…cych z wyprawy wojowników, ablucje przy niektórych chorobach, drobiazgowe przepisy dotyczÄ…ce oczyszczania naczyÅ„ liturgicznych czy codziennego użytku oraz rÄ…k przed wykonaniem czynnosci ofiarniczych lub jedzeniem. RozumiaÅ‚ to Jan Chrzciciel rozpoczynajÄ…c nad brzegiem Jordanu swojÄ… misjÄ™ proroka, kiedy nawoÅ‚ujÄ…c do nawrócenia i pokuty, powiÄ…zaÅ‚ te akty z obrzÄ™dem bliskim mentalnoÅ›ci jego sÅ‚uchaczy – z zanurzeniem siÄ™ w obmywajÄ…cych wodach rzeki. Dla przychodzÄ…cych do niego rodaków znak ten byÅ‚ peÅ‚en treÅ›ci. WewnÄ™trzne nawrócenie serca, żądane przez Jana, zostaje potwierdzone gestem obmycia w Å›wiÄ™tej rzece, przywracaÅ‚o czystość duszy i przyjaźń Bożą. A ważność Janowego wezwania i symbolikÄ™ tego aktu potwierdziÅ‚ sam Bóg. Który przyszedÅ‚ do Jana by dać siÄ™ ochrzcić, który przemówiÅ‚ z otwartych niebios by pokazać, że nawrócony i obmyty jest jego umiÅ‚owanym, który zstÄ…piÅ‚ z wysoka pod postaciÄ… jakby goÅ‚Ä™bicy by nowoochrzczonego napeÅ‚nić swoimi darami.

 

W najbliższych dniach, czÄ™sto w czytanych fragmentach Ewangelii, bÄ™dziemy sÅ‚yszeć o powoÅ‚aniach uczniów Chrystusa. EwangeliÅ›ci poÅ›wiÄ™cajÄ… tym wydarzeniom dużo miejsca, opisujÄ…c miejsce, sposób, Jezusowe sÅ‚owa, niektórzy z nich zapamiÄ™tali nawet godzinÄ™ swego powoÅ‚ania– bo dla wielu z nich byÅ‚o to najważniejsze wydarzenie w życiu. Stali siÄ™ uczniami Boga, umiÅ‚owanymi uczniami. W tym miejscu dobrze jest zapytać samego siebie o moje osobiste spotkanie z Janem i wodÄ… Jordanu. OczywiÅ›cie, samego momentu mojego chrztu raczej ze wzglÄ™du na wiek nie bÄ™dÄ™ pamiÄ™taÅ‚. Ale wciąż pozostaje otwarta kwestia mojego dalszego bycia uczniem Chrystusa. DzieÅ„ mojego chrztu – czy pamiÄ™tam o nim, jak pamiÄ™tam o imieninach czy pÅ‚aceniu rachunków, jego potwierdzenie w sakramencie bierzmowania – dobrowolny wybór czu owczy pÄ™d, potwierdzenie przynależnoÅ›ci do grona chrzesÅ›cijan – przez przykÅ‚ad życia czy też Bóg egzystuje już tylko w mojej pamiÄ™ci. Odpowiedź nie jest Å‚atwa, ale jest bardzo ważna. I szukajÄ…c jej, pamiÄ™tajmy: na nic zda siÄ™ butelka zimnego napoju jeÅ›li zapomniaÅ‚em otwieracza, nic nie da kÄ…piel bez szamponu i mydÅ‚a, samo kupienie tabletek przeciwbólowych nie zwalczy bólu zÄ™ba czy gÅ‚owy. Nic nie pomoże obwieszanie siÄ™ medalikami czy różaÅ„cami, jeÅ›li nie idzie za tym autentyczna modlitwa, trzymanie Pisma ÅšwiÄ™tego w domu, jeÅ›li nie jest ono czytane i rozważane, doskonaÅ‚a znajomość Bożych przykazaÅ„ bez życia nimi. Mój chrzest to najważniejszy moment mego chrzeÅ›cijaÅ„skiego życia. Ale to nie koniec a dopiero poczÄ…tek. Start mojej współpracy z Bogiem i dawania o tym Å›wiadectwa. DokonaliÅ›my wyboru, zróbmy teraz wszystko by swym życiem to potwierdzić. Dajmy szansÄ™ Bogu by i o nas mógÅ‚ powiedzieć: oto mój syn umiÅ‚owany.