Zdarzają się w naszym życiu wydarzenia, kiedy bardzo długo i poważnie zastanawiamy się, w jaki sposób mamy komuś o nich powiedzieć np. gdy musimy się poddać poważnej i bolesnej operacji. Wiemy, że będziemy musieli przejść przez trud, i nawet jeśli przewidujemy, że ostatecznie wszystko dobrze się zakończy, nawet jeśli lekarze zapewniają, że nie ma ryzyka utraty życia, to i tak szukamy odpowiedniego momentu, tworzymy klimat spotkania, by komuś przybliżyć naszą sytuację. Tak samo było z Jezusem i Jego uczniami. Jezus po latach wspólnego i codziennego przebywania z nimi postanawia po raz pierwszy powiedzieć im, że wspólnie idą do Jerozolimy, a tam ich Pan będzie wydany przez autorytety religijne, będzie cierpiał i zostanie zabity. Cała ta wypowiedź kończy się jednak optymistyczną prawdą, że to wszystko zmierza do Jego zmartwychwstania. W życiu Jezusa i Jego uczniów, jak i w naszym życiu przenikają się wydarzenia dobre i miłe z trudnymi oraz niepokojącymi. Nie da się przeżyć życia tylko i wyłącznie poprzez sytuacje dobre i przyjemne. Jezus swoich uczniów i każdego z nas chce formować wskazując, że aby móc kosztować dużych i wzniosłych rzeczy trzeba również liczyć się z przechodzeniem przez trudy, a nawet boleści. Sam Jezus do momentu zmartwychwstania musiał przejść przez niezasłużone cierpienie i śmierć. My bardzo często chcemy uniknąć, tego co trudne. Stąd nie dziwmy się, że reakcja Piotra na słowa Jezusa o wydaniu i śmierci spowodowała, że zaczął on na osobności upominać Jezusa. Tutaj nastąpił pierwszy zgrzyt między myśleniem Bożym i ludzkim.
Niezrozumienie uczniów towarzyszyć będzie na drodze zmartwychwstania od momentu, gdy Jezus zaczyna przechodzić pierwsze cierpienie. Wiemy jednak, że zanim Jezus będzie cierpiał fizycznie, to najpierw przejdzie cierpienie psychiczne w postaci nieprzychylności najbliższych, to jest też bardzo trudne cierpienie. My często nie zdajemy sobie sprawy ile ktoś przez nas cierpi, nie dlatego, że go niszczymy fizycznie, ale dlatego, że żyjemy w ciągłym rozmijaniu się w myśleniu i trwaniu przy swojej jedynej nieomylnej koncepcji na czyjeś życie.
Niesamowita jest reakcja Jezusa na słowa Piotra. Czyni to natychmiast, czyli odcina się od Jego myślenia bez zbędnych rozważań, by ewentualnie słowa, były delikatne i nieraniące. Wobec pewnych zachowań musimy reagować natychmiast i bezwzględnie, by samemu nie wpaść w niepewność obranej drogi i nie utwierdzać drugiego w słuszności jego niedobrego myślenia.
Piotr w zapale i obronie swojej wizji Mesjasza zapomniaÅ‚, że jest uczniem i jego miejsce we wspólnocie jest zwiÄ…zane z kroczeniem za Jezusem, a nie wyprzedzanie również w swoim myÅ›leniu o najlepszÄ… wedÅ‚ug niego koncepcjÄ™ i drogÄ™ zbawienia dla Jezusa. DosÅ‚ownie odpowiedź Jezusa wobec słów Piotra powinna być tÅ‚umaczona: „StaÅ„ za MnÄ…, szatanie!”. W tym zdaniu, mimo mocnych słów, jest wielka troska Mistrza wobec ucznia. Każdy z nas nie ulegnie swojej ludzkiej koncepcji na życie swoje i innych, jeÅ›li bÄ™dzie kroczyÅ‚ jako uczeÅ„ za Jezusem, czyli naÅ›ladowaÅ‚ Go, a nie wyprzedzaÅ‚ również ze swoim myÅ›leniem. Tylko wówczas uczeÅ„ bÄ™dzie myÅ›laÅ‚ zgodnie z wolÄ… Boga.
Po tej mocnej konfrontacji z Piotrem, Jezus daje wskazówki dla każdego ucznia, który wiernie chce iść za Nim i nie gubić się w ludzkim myśleniu.
To co cechuje caÅ‚y fragment tej drugiej części Ewangelii, t odniesienie naszego życia do Jezusa: „kto chce pójść za mnÄ…”, „niech Mnie naÅ›laduje, „kto straci życie z mego powodu”. Jest w tych sÅ‚owach zaproszenie, by upodobnić siÄ™ do Niego. Jest w tym fragmencie wezwanie, by nie opierać siÄ™ na swojej sile, ale bardziej umierać dla siebie, by nadmiernie nie gloryfikować swojego życia. Wszystko to może nas ksztaÅ‚tować i dać pewność, że nie rozminiemy siÄ™ z wolÄ… Boga i nie bÄ™dziemy forsować w sprawach Bożych swojego ludzkiego myÅ›lenia, które zawsze ostatecznie jest przysÅ‚użeniem siÄ™ szatanowi.
ks. Leszek Skaliński SDS
Inne homilie
na tÄ™ niedziele
_____________________________
Propozycje
kazań można wysyłać na adres: redakcja@katolik.pl
|
