W świetle wiary stale aktualna pozostaje sprawa zmartwychwstania i życia wiecznego. Te pojęcia niestety nie należą do słownika naszych codziennych rozmów i dyskusji. Pozostają jednak ukryte głęboko w świadomości każdego wierzącego. Są szczególną mocą i źródłem nadziei w momentach trudnych, w chwilach doświadczenia niesprawiedliwości czy opuszczenia, bolesnych rozczarowań, chorób czy odejścia najbliższych.

 

Pytanie postawione Jezusowi przez saduceuszów, z dzisiejszej Ewangelii, o sposób przyszÅ‚ego życia zmarÅ‚ych jest prowokujÄ…ce, zaprawione zÅ‚oÅ›liwoÅ›ciÄ… i szyderstwem. Saduceusze stanowili arystokracjÄ™, żydowska, uprzywilejowanÄ… warstwÄ™ bogaczy. Byli to ludzie wÅ‚adzy i pieniÄ…dza, praktyczni materialiÅ›ci. Å»ycie doczesne byÅ‚o dla nich wszystkim, nie dbali o życie przyszÅ‚e, w nieÅ›miertelność czÅ‚owieka, a zwÅ‚aszcza w zmartwychwstanie w ogóle nie wierzyli. Nic wiÄ™c dziwnego, że wymyÅ›lili historyjkÄ™ o siedmiu braciach i kobiecie, która byÅ‚a żonÄ… ich wszystkich. Pytanie ,,przy zmartwychwstaniu którego z nich bÄ™dzie żonÄ…?” miaÅ‚o na celu oÅ›mieszenie wiary w zmartwychwstanie.

 

W życiu można wierzyć i można bawić się w wiarę w zmartwychwstanie. Dzisiejsza Ewangelia świetnie pokazuje tę różnicę. Wiara jest otwarciem się na słowo objawiającego się Boga, który kocha nas i pragnie zbawić. Otóż saduceusze do słowa Bożego podchodzili wybiórczo; przyjmowali z niego tylko to, co im odpowiadało. Boża obietnica zmartwychwstania ciał wydawała im się niezgodna ze zdrowym rozsądkiem, więc tej prawdy nie uznawali. Słowa Bożego nie przyjmowali jako słowa życia.

 

BudujÄ…c swój Å›wiatopoglÄ…d, saduceusze umieÅ›cili w nim wiele prawdy o Bogu — i to, że jest StwórcÄ…, i że jest sprawiedliwy, i wszechwiedzÄ…cy, że daÅ‚ nam przykazania, i że bÄ™dzie naszym SÄ™dziÄ…. Pan Jezus jednak wykazaÅ‚ im, że uznajÄ…c to wszystko, ale odrzucajÄ…c obietnicÄ™ zmartwychwstania ciaÅ‚, raczej bawiÄ… siÄ™ w ludzi wierzÄ…cych, niż sÄ… naprawdÄ™ ludźmi wierzÄ…cymi.

 

Tylko ludzka pycha może tworzyć takie wyobrażenia o Bogu, które w sobie zawiera przyjmowanie tylko niektórych fragmentów Pisma św., a przecież zmartwychwstanie jest jedną z kluczowych prawd, bo daje nam perspektywę przyszłego życia, co jednocześnie odpowiednio ustawia nas do doczesnego życia.

 

Jezus znając złe zamiary saduceuszów, które zawarli z swoim prowokującym pytaniu, nie zniechęca się, nie gani ich przewrotności, ale przyjmuje ich postawiony problem jako wyzwanie. Wyjaśnia im Pismo św. Jednocześnie piętnuje ich sposób myślenia i niewiarę. Swoją odpowiedzią pełną Bożej mocy ukazuje ich złośliwość i śmieszność, ich powątpiewanie w moc Boża i życie po śmierci, które wyobrażają sobie jako dalszy ciąg życia ziemskiego. Innego rodzaju życia nie potrafią sobie wyobrazić. Krótko mówiąc, dla nich nie ma życia po życiu; po śmierci człowieka nie pozostaje z niego nic, jedynie puste miejsce po nim.

 

Istnienie życia po tym życiu gwarantuje nam sam Bóg, Słowa Jezusa Chrystusa, gdy nazywa Boga, Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba, i Jego własne zmartwychwstanie są gwarancja zmartwychwstania i życia wiecznego dla nas. Bóg jest samym życiem, które ożywia wszystko, a zwłaszcza tych, którzy zostali stworzeni na Jego obraz i podobieństwo, i żyją w nieustannej łączności z Nim. Człowiek nie przestaje żyć, kiedy w wyniku procesów biologicznych ustaje doczesna forma życia, człowiek zaczyna żyć w zupełnie inny sposób, w innej formie i w innych warunkach.

 

Bóg prawdziwy nie jest Bogiem umarÅ‚ych, ale żywych. Jeżeli wybraÅ‚ On sobie nas, ludzi, na przyjaciół, to nie dopuÅ›ci do tego, żebyÅ›my kiedykolwiek przestali istnieć. I jeżeli nas, swoich przyjaciół. obdarzyÅ‚ ciaÅ‚ami, to nie tylko po to, żebyÅ›my żyli w naszych ciaÅ‚ach zaledwie w ciÄ…gu kilkudziesiÄ™ciu lat naszego życia doczesnego. Bóg jest Bogiem żywych, a nie umarÅ‚ych. Zatem ma On moc nasze ciaÅ‚a poniżone grzechem i Å›mierciÄ… wskrzesić na wzór zmartwychwstaÅ‚ego ciaÅ‚a Chrystusa - „tÄ… potÄ™gÄ…, jakÄ… może On wszystko, co jest, sobie podporzÄ…dkować” (Flp 3,21).