„Po tych sÅ‚owach uniósÅ‚ siÄ™ w ich obecnoÅ›ci w górÄ™ i obÅ‚ok zabraÅ‚ Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali siÄ™ w Niego, jak wstÄ™powaÅ‚ do nieba, przystÄ…pili do nich dwaj mężowie w biaÅ‚ych szatach.” Czy niebo jest w górze? Å»eby zrozumieć ten fragment trzeba sobie przypomnieć jakÄ… koncepcjÄ™ wszechÅ›wiata mieli ludzie 2 tys. lat temu, czyli w czasie kiedy powstaÅ‚y Dzieje Apostolskie. Otóż starożytni uważali, że ziemia otoczona jest sferami niebieskimi po których krążą ciaÅ‚a astralne, a ponad tymi sferami znajduje siÄ™ niebo, jako mieszkanie Boga. Dlatego by pokazać, że Jezus idzie do nieba, opisujÄ… to jako uniesienie siÄ™ Jezusa do góry.

 

W dzisiejszych czasach nasza wiedza o wszechświecie jest inna i trudno umieścić niebo u góry. Wiemy, że ziemia jest jedną z wielu planet układu słonecznego. Układ słoneczny jest tylko jednym z bardzo licznych układów słonecznych. Nie możemy jednak zbyt mocno wywyższać się nad ludźmi żyjącymi w starożytności, okazuje się bowiem, że nasza wiedza na temat świata jest niewystarczająca, odkrywanie nowych zjawisk rodzi coraz więcej nowych pytań na które nie ma odpowiedzi. Długi czas uważano, że świat powstał na skutek wielkiego wybuchu. Dzisiaj naukowcy mają co do tego wątpliwości czy naprawdę tak było, odkryto bowiem że wszechświat w swoim ruchu dziwnie przyspiesza, natomiast gdyby było prawdziwa teoria o wielkim wybuchu świat musiałby systematycznie w swoim pędzie zwalniać. Prawdopodobnie jest za to odpowiedzialna czarna materia i czarna energia, której nie widać, a która rozdmuchuje wszechświat jak balon. Marzy się Naukowcom by energię tą wykorzystać jako napęd do rakiet kosmicznych albo do produkcji nowego rodzaju broni. Niektórzy fizycy jednak przestrzegają przed bawieniem się tą energią, gdyż uważają że może się to skończyć katastrofą kosmiczną.

 

NastÄ™pne pokolenia mogÄ… na naszÄ… wiedzÄ™ na Å›wiat popatrzeć z przymrużenie oka tak jak my patrzymy na starożytnie poglÄ…dy na temat wszechÅ›wiata. Ludzka wiedza na temat wszechÅ›wiata siÄ™ zmienia, natomiast tekst Pisma Å›w., który rozważamy w dzisiejszÄ… niedzielÄ™ ma pewien niezmienny element. W tym opisie zawarta jest prawda, że Boga nie można ograniczyć do naszego widzialnego Å›wita. Bóg istnieje niezależnie od Å›wiata, poza Å›wiatem. Gdzie należaÅ‚oby szukać nieba? Trudne to pytanie. Trudno bowiem dotrzeć do granic Å›wiata. Wprawdzie astronomia mówi, że Å›wiat jest nieskoÅ„czony, ale ograniczony, to takie twierdzenie nie pomaga. Gwiazdy, które widzimy oddalone sÄ… od na o miliony i miliardy lat Å›wietlnych. OdlegÅ‚oÅ›ci to niewyobrażalne. Bóg nie jest przecież tak daleko od nas. W dzisiejszej ewangelii sÅ‚yszymy sÅ‚owa Jezusa Chrystusa: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skoÅ„czenia Å›wiata”. Widzimy wiÄ™c dwie prawdy, że Chrystus jednoczeÅ›nie jest poza Å›wiatem, a zarazem bardzo bliski, bo zawsze z nami. Tutaj widać wielkÄ… tajemnicÄ™ Boga, czÅ‚owieka i wszechÅ›wiata. TrudnÄ… do pojÄ™cia. Można siÄ™ powoÅ‚ać w tym miejscu na koncepcjÄ™ mówiÄ…cÄ… o istnieniu Å›wiatów równolegÅ‚ych, obok siebie. Teoretycznie jest to możliwe. Jednakże jest to tylko pewien obraz.

 

W tym wszystkim zawarta jest jednak jeszcze inna myśl, to że niebo jest w górze, w sensie symbolicznym. Iść i zbliżać się do Chrystusa to po prostu wewnętrznie rosnąć, a rosnąć to piąć się do góry. Wtedy to człowieka zbliża się do Boga, a tym samym do nieba.
Uroczystość Wniebowstąpienia uzmysławia nam wiele prawd. Bóg jest czymś innym niż świat jest poza światem, a jednocześnie bardzo bliski. Iść do nieba to wewnętrznie wzrastać.